|
Eric
van Dusseldorp
Over
WK-deelnemer Morudullo Amrillaev doen de nodige grapjes de ronde. Deze in
Tadjikistan geboren Rus doet, ook tijdens het nu aan de gang zijnde
wereldkampioenschap, in de regel geen enkele moeite om
collega-grootmeesters te verslaan en is na de verplichte veertig zetten
dik tevreden met remise. Het heeft hem inmiddels de bijnaam Afraffelaar
opgeleverd. Hij heeft een grote voorkeur voor het handhaven van twee lege
rijen tussen de witte en zwarte schijven, want dan blijft het lekker
overzichtelijk. Vijandelijke stukken die ook maar enigszins brutaalweg in
de buurt komen worden subiet afgeharkt. Veel
topspelers leveren al geen inspanning meer om van hem te winnen. Zo was de
partij Gantwarg-Amrillaev na tien minuten sneldammen reeds met een remise
beklonken, wat de toernooiorganisatie ertoe bracht om plagerig 0-0 op het
scorebord te zetten. In werkelijkheid was de uitslag uiteraard 1-1, want
de heren hadden de verplichte veertig zetten natuurlijk precies gehaald. Toch
staat deze Amrillaev op het moment van schrijven van deze rubriek gedeeld
tweede, achter de onaantastbare ridder Alexander Georgiew, maar voor
potentieel sterkere spelers als Tsjizjov, Schwarzman, Wirny, Gantwarg,
Valneris en Baljakin. Daar is een goede verklaring voor. Amrillaev haalt
immers het optimale rendement uit zijn relatief beperkte talent. Hij is
eigenlijk nooit op een blunder of onnodige fout te betrappen, neemt
zoals gezegd - geen risicos tegen topspelers maar pikt af toe een
tweetje mee tegen een mindere speler. Zo heeft de man, van wie voor het
toernooi smalend werd gezegd dat hij graag aan het WK deelneemt omdat hij
dan drie weken in een schoon bed mag slapen, na vijftien rondes een
plus-vier score opgebouwd, wat in zijn geval ongeveer het maximaal
haalbare is. En daarmee dwingt hij bij vriend en vijand inmiddels toch wel
een beetje respect af. Wit: M. Amrillaew Zwart: E. Boezinski
Zie
diagram. Het is duidelijk dat de opening en het vroege middenspel voor
Amrillaew naar wens zijn verlopen. Er is immers genoeg ruimte tussen de
witte en de zwarte linies. Toch wordt het, ook dankzij de medewerking van
tegenstander Eduard Boezinski, nog ongemeen spannend. 31.
40-34, 2-8; 32. 32-28, 8-13; 33. 39-33, 12-18; 34. 43-39, 19-24; 35.
36-31, 13-19; 36. 31-27, 18-23; 37. 28-22!,
Interessant,
maar ook wel logisch. Na sluiten heeft zwart een iets makkelijker
hanteerbare stand. 37
,
9-14; 38. 22-17 (gedwongen),
7-11; 39. 27-22!,
Een
ander idee is de ruil 27-21, 48-42 en 33-29, maar de gespeelde zet is
natuurlijk veel complicerender. 39
,
3-8?; En
dat betaalt zich nu al uit. Deze zet verliest. Zwart moet hier (3-9),
(4-9) of zelfs het duizelingwekkende (23-28) verhindert 34-29 door de
plakker (28-32) - spelen. 40. 48-42!, 23-28; Dit komt dus een zet te laat. Zie diagram.
41.
34-29(?),
Hier
kon wit prachtig, bijna als in een damprobleem, winnen door 34-30! (25x32)
17-12 (28x50) 12x3 (50x17) en nu de fraaie eindslag 3x8!, want anders
verliest wit zelfs nog. Nu is (11-17) niet mogelijk omdat schijf 19 wordt
aangevallen. Toch wint, iets minder overtuigend, de tekstzet eveneens.
Daarom slechts een klein vraagtekentje. 41
,
14-20; 42. 38-32!, 8-12; 43. 32x14, 12x21; 44. 14-10!, 4x15; 45. 29-23!,
11-17; 46. 22x11, 6x17; 47. 23-18,
Wit
maakt het netjes af. 47
,
24-29; 48. 33x24, 20x29; 49. 18-13, 25-30; 50. 13-9, 21-27; 51. 9-4,
17-22; 52. 42-38, 22-28; 53. 4x36, 15-20; 54. 36-18,
en
zwart gaf het op. Smaakmaker
Dul Erdenbileg uit Mongoli๋ paart overwinningen aan nederlagen. In deze
partij rolde het balletje weer eens goed. Wit: D. Erdenbileg Zwart: E. Boezinski
Zie
diagram De Aziaat zette een mooie forcing in. 42. 43-38!, 36-41; Dit
lijkt slim, want op 37x46 volgt nu (33-39) en op 47x36 volgt (6-11) 38x29
(14-20) 25x3 (11-16) 3x21 (16x47) met remise. Het alternatief
(33-39) 38-33 en 32x23 is niet erg aanlokkelijk, ofschoon analytisch
misschien nog net remise. |